HISTORIA DOMU
Dom Pomocy Społecznej „Jędrek” został utworzony na podstawie Zarządzenia Wojewody Jeleniogórskiego z dnia 19.06.1980 r., a zarządzenie weszło w życie z dniem podpisania z mocą obowiązującą od dnia 01.06.1980 r. a jego wykonanie zostało powierzone Lekarzowi Wojewódzkiemu. Nazwa jaka wówczas obowiązywała to: Państwowy Dom Pomocy Społecznej Dla Dorosłych i był to Zakład. Funkcjonował jako samodzielna, wyodrębniona organizacyjnie jednostka budżetowa i podlegał Wojewodzie Jeleniogórskiemu. Utworzony został w wyniku przejęcia nieruchomości i części jej składników majątkowych z Zespołu Opieki Zdrowotnej w Bogatyni. Jako początek działalności Domu przyjmuje się datę 01.07.1980 r. Profil domu: dla mężczyzn upośledzonych umysłowo. Dyrektorem został Ryszard Dragan. Pierwsi mieszkańcy zostali przyjęci dnia 17.07.1980 r. w liczbie 13 osób. Mieszkańców stopniowo przybywało i do końca roku ich liczba osiągnęła 55 osób. Okres organizacji domu w tym okresie był bardzo trudny.
Od września 1985 r. rozpoczęto starania o grunt i lokalizację pierwszego obozu letniego w miejscowości Lubów. W 1986 r. rozpoczęto budowę pierwszych domków, a pierwszy turnus odbył się w 1987 roku. Przez wiele lat ośrodek w Lubowie służył mieszkańcom domu aż do 2010 roku. W związku z reformą ustrojową państwa Dom w latach 90-tych został podporządkowany Radzie Powiatu Zgorzeleckiego. W 14 rocznicę powstania Domu funkcję dyrektora objęła Jolanta Syposz. Rozpoczął się tym samym nowy etap w rozwoju i funkcjonowaniu domu, na który złożyły się kompleksowe remonty, standaryzacja usług w zakresie aktywizacji mieszkańców, zwiększanie ilości miejsc. Od roku 2013 Dyrektorem DPS „Jędrek” jest Sylwia Půta-Świercz. Aktualnie w Domu może przebywać 79 mieszkańców. Opiekę nad nimi sprawuje wykwalifikowany personel, aby zapewnić im opiekę i warunki jak najbardziej zbliżone do tych, jakie każdy z nas chciałby mieć we własnym domu.
HISTORIA MIEJSCOWOŚCI
Opolno-Zdrój (dawny kurort Bad Oppelsdorf – Saskie Cieplice) – jest miejscowością położoną w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w Gminie Bogatynia. Znajduje się u podnóża Guślarza na wysokości 250 m n.p.m. Pierwsza wzmianka historyczna o miejscowości pochodzi z 1381 r. Należała ona wówczas do rodu rycerskiego von Opal, później von Oppeln a w wieku XVII do rodu von Einsiedlów. W pierwszej połowie XIX w. Johann Georg von Einsiedel eksploatował na tym terenie węgiel brunatny, wówczas miejscowość nosiła nazwę Bad Oppelsdorf. W roku 1836 odkupił od niego kopalnię Gottlieb Appelt z Bogatyni trudniący się między innymi piwowarstwem. Stwierdził leczniczy charakter miejscowych wód i wybudował pierwszy drewniany zakład kąpielowy zwany łazienkami, który rozbudował w 1870 r. w duży zakład balneologiczny. Infrastrukturę zdrojową miejscowość zawdzięcza Gottliebowi Schrotterowi. U schyłku XIX w. Opolno-Zdrój stało się znanym uzdrowiskiem saksońskim z trzema hotelami, restauracją, kawiarnią, odkrytym basenem i kilkoma zakładami leczniczymi. Dzięki występującym tu wówczas borowinom Opolno-Zdrój stało się ośrodkiem walki z reumatyzmem, artretyzmem, anemią, leczono tu również nerwobóle, paraliże, schorzenia kurczowe i skórne oraz dolegliwości kobiece. Miejscowością opiekowało się dwóch lekarzy zdrojowych. W latach trzydziestych było tu już 26 pensjonat ów, kort tenisowy i inne lokale użyteczności publicznej. Odwiedzający Opolno-Zdrój mogli podziwiać bogate zbiory przyrodnicze preparatora Funkego. Miejscowość jako uzdrowisko straciła swą rangę po II wojnie światowej. Zwiększono wówczas wydobycie węgla brunatnego, co spowodowało nieodwracalne zmiany hydrogeologiczne i zanik wód zdrojowych. Spalanie węgla w Elektrowni Turów spowodowało także zanieczyszczenie powietrza. Po 1945 r. miejscowość zwana Opolówką trafiła pod administrację polską i stała się gminą a na początku lat sześćdziesiątych bazą mieszkaniową górniczo-energetyczną Turoszowa. Obecnie jest miejscowością liczącą ok. 1000 mieszkańców. Infrastruktura nie przypomina już czasów uzdrowiskowych jednak wiele budynków będących wówczas willami a stojących do dzisiaj przywodzi wspomnienia o jej świetności.
W Opolnie-Zdroju działa Szkoła Podstawowa im. Polskiego Czerwonego Krzyża, do której uczęszczają dzieci z Opolna oraz Białopola i Jasnej Góry. Szkoła powstała na podstawie tymczasowego orzeczenia Inspektora Szkolnego w Zgorzelcu z dnia 07.01.1950 r. i obejmowała swym obwodem Opolno-Zdrój, Jasną Górę i Białopole. Jako szkoła 7-klasowa mieściła się w budynku obecnego oddziału przedszkolnego. Została przeniesiona 01.09.1966 r. do nowego budynku, w którym funkcjonowała jako szkoła 8-klasowa. Obejmowała swym zasięgiem Opolno-Zdrój i Białopole. W wyniku orzeczenia z dnia 29.03.1983r. nastąpiła zmiana organizacji Szkoły Podstawowej w Opolnie-Zdroju. Do jej obwodu zostało włączone Białopole i punkt filialny Rybarzowice. Od roku szkolnego 1999/2000, w wyniku reformy działa jako szkoła 6-klasowa.
Parafia pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Opolnie-Zdroju należy do Diecezji Legnickiej i mieści się na ul. Parkowej 10. Kamień węgielny pod dzisiejszy kościół został wkopany 8 września 1901 r. Z początku był kościołem ewangelickim. Wyremontowano go w 1965 r. a erygowano 23.04.1972 r.
Jest budowlą eklektyczną. Ma trzyprzęsłową, oskarpowaną nawę, nakrytą dwuspadowym dachem i węższe, jednoprzęsłowe prezbiterium. Na osi znajduje się wieża, do wysokości kalenicy dachu kwadratowa, wyżej o ściętych narożnikach, zakończona iglicowym hełmem z tarczami zegarowymi i prześwitem. Naroża wieży dołem są boniowane. Okna półkoliste w opaskach z tynku, wysoko umieszczone, doświetlające nawę przez empory. Przy wieży stoją klatki schodowe na empory. Skromny portal znajduje się pod drewnianym daszkiem. Wewnątrz nieliczne elementy wyposażenia z początku XX w., m.in. drewniany, polichromowany ołtarz i kamienna chrzcielnica.
Tel. 75/7738319
Godziny nabożeństw:
w dni powszednie: 17:00
w niedziele: 9:00, 12:00